Door Corona in crisis: blijk jij nu opeens ook geen vitaal beroep te hebben?

Heb jij ook afgelopen week al hartelijk gelachen om de grappen van Pieter Derks over de ‘zinloze Nederlanders van vorige week. Ik wel, maar ook stiekem wel een beetje als een boer met kiespijn, want, hij heeft natuurlijk stiekem toch een gevoelig snaartje te pakken. Opeens is het voor de meerderheid onder ons op een pijnlijke manier duidelijk geworden dat we (in elk geval op dit moment) best een beetje onbelangrijk zijn met ons werk. Geldt ook voor mij, en ik begrijp het wel, maar het zet je toch aan het denken.....   Afgelopen weekend had ik ook al een discussie met iemand die overtuigd is dat er een heleboel beroepen ‘straks, post -Corona’ als waardeloos en zinloos beschouwd zullen blijven worden. Noem me een optimist, maar ik weiger daar in mee te gaan. Ik vind het ook totaal kortzichtig.

Niet vitaal is namelijk niet hetzelfde als irrelevant, waardeloos of zinloos!

Want, geen vitaal beroep hebben, betekent niet meteen: irrelevant zijn. Zinloos werk doen of waardeloos werk doen.

Een vitaal beroep hebben betekent: zorgen dat we in de eerste plaats allemaal in leven kunnen blijven, dat we veilig blijven of dat anderen daarvoor kunnen zorgen. Kortom: Prio 1= in leven blijven!

Als je het vergelijkt met ons eigen lichaam als metafoor is het misschien wat helderder wat het verschil is tussen ‘vitaal’ en ‘zinvol en waardevol’. De vitale functies van het menselijk lichaam zijn ademhaling, bloeddruk, hartslag en temperatuur. Eigenlijk worden we op dit moment met z’n allen als maatschappij bijna een beetje in een kunstmatige coma gezet om te zorgen dat we voor iedereen die vitale functies kunnen laten blijven werken. En dat is niet leuk, maar tijdelijk wel nodig en daarom heel okay, omdat we weten dat het nu tijdelijk echt om leven of dood gaat..

Een coma moet tijdelijk zijn, toch...?

Maar uiteindelijk is alleen maar met overleven bezig moeten zijn, best heel waardeloos. Wel van vitaal belang, maar niet gaaf. Een eerste prioriteit, maar we hebben nog in zo veel meer dingen ‘zin’. Omdat die ook kleur en betekenis aan ons leven geven, omdat die ons leven ‘optillen’. Want zeg nou zelf: een leven in coma, dat vinden we eigenlijk allemaal waardeloos, en willen we absoluut niet, tenzij er uitzicht is op een relatief gezond herstel. Dus als je nu misschien thuis zit en het even niet zo heel druk hebt, omdat je dus één van die ‘zinloze beroepen’ blijkt te hebben... Vraag je dan, juist nu, toch maar eens af: als dit voorbij is: wat is dan de waarde die ik weer ga toevoegen om te zorgen dat we weer méér dan een lamgelegde, comateuze maatschappij zijn? Omdat we met zijn allen zin (willen) hebben in dingen die het leven dan optimaliseren? Kortom: wat voor waarde voeg jij toe met je werk? En wat voor waarde wil je voor wie toevoegen?